Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας ( Φάσεις)

Mais informações

Ιουδαϊσμός

por GIWTA FLE

Μέγας Αλέξανδρος

por Areti Tsl

Η Αθήνα γίνεται "Σχολείο της Ελλάδας"

por th koliar

Παγκόσμια Ιστορία

por Giota Rob

Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας ( Φάσεις)

Ιστορική Περίοδος

4. Νεοελληνική (19ος αι. –ως σήμερα)

Το γλωσσικό ζήτημα: στην ελληνική γλώσσα συνυπάρχουν χωρίς ιδιαίτερους ανταγωνισμούς δύο μορφές της: ο λόγιος γραπτός λόγος και η απλούστερη προφορική γλώσσα. 

Οι Δημοτικιστές: Ρήγας Φεραίος, Αθανάσιος Χριστόπουλος, Δυονίσιος Σολωμός, Αθανάσιος Ψαλίδας κ.α

Οι Αρχαϊστές: Ευγένιος Βούλγαρης, Νεόφυτος Δούκας, Κωνσταντίνος Οικονόμος κ.α

Κοραής: Η " μέση οδός"

Ψυχάρης: "Το ταξίδι μου" 1888

Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Γράφει την πρώτη Γραμματική της Δημοτικής (της Κρατικής Δημοτικής). 

Οι Νεοελληνικές διάλεκτοι

Κατωϊταλική

Κριμαιοαζοφική

Μαριουπολίτικη

Καππαδοκική

Ποντιακή

Τσακωνική

3. Μεσαιωνική Ελληνική(6ος αι. – 18ος αι.)

γ) μεταβυζαντινή(15οςαι. – 18οςαι)

Κύπρος : ανάπτυξη της δημώδους λογοτεχνίας π.χ. το Χρονικό του Γεώργιου Βουστρώνιου.

Δωδεκάνησα (ιδιαίτερα η Ρόδος): ποιήματα του Εμμανουήλ Γεωργιλά.

Κρήτη: Γεώργιος Χορτάτσης,, Βιτσέντζος Κορνάρος: «Ερωτόκριτος» 

Ο Νικόλαος Σοφιανός γράφει την πρώτη Γραμματική της ομιλούμενης Ελληνικής (1540) που δυστυχώς ως το 1870 θα παραμείνει χειρόγραφη.

Παραγωγικά επιθήματα      -άδα (ιταλ. καταγωγή)

                                                 - ίτσι (-ίτσα, - ίτσης)

                                                 - τζης, - λης (τουρκ. καταγωγή)

β) βυζαντινή (12ος αι. – 15οςαι)

Η εξαφάνιση του τελικού –ν: τον βασιλέαν – τον βασιλέα.

Η συνίζηση του «ι» και του «ε» με το φωνήεν που τα ακολουθούσε και ταυτόχρονα η μετακίνηση του τόνου και δημιουργία διφθόγγου:

                                         π.χ. η καρδία – η καρδιά

πρώιμη βυζαντινή(6ος αι. – 12ος αι.c

Η σλαβική επίδραση είναι αισθητή κυρίως στα τοπωνύμια:

             Ζαγορά, Ζαγόρι (πέρα από το βουνό),

             Γρανίτσα, (σύνορα), Γρεβενά (κτένα). 

Απλοποίηση της πρώτης κλίσης.

Φωνητική αλλαγή της γενικής ορισμένων ουσιαστικών της πρώτης κλίσης:

                    η θάλασσα, της θαλάσσης

2. Αλεξανδρινή Κοινή (300 π.Χ. - 6ος αι. μ.Χ)

Οι δίφθογγοι καταντούν μονόφθογγοι  αι – [ε] , οι – [ι].

 Φαινόμενο αττικισμού. Τεχνητή διγλωσσία:  Στον 1^ο αι. μ.Χ.

συνυπάρχουν δύο μορφές της γλώσσας – ομιλούμενη και γραφομένη.

1. Αρχαία Ελληνική (ΑΕ)(1400-300 π.Χ.)

    π.χ. ιωνική – τέσσαρες

             αττική – τέτταρες

             δωρική – τέτορες   

Οι δίφθογγοι προφέρονταν όπως γράφονταν – αι – [αι], - οι – [οι].

αιολική ομάδα

διάλεκτος Βοιωτίας

διάλεκτος Θεσσαλίας

διάλεκτος Λέσβου

δυτική ομάδα

βορειοδυτικές

δωρικές διάλεκτοι

ανατολική ομάδα

αρκαδοκυπριακή

παμφυλιακή

ιωνική διάλεκτος

αττική διάλεκτος

Προϊστορική περίοδος

2. Πρωτοελληνική(3000 - 2000 π.Χ.)

Προελληνικές λέξεις: Ζάκυνθος, Κόρινθος, άνηθων, δάφνη,σαργός, σπάρος, σέλινων, φακή 

Φοινικικό αλφάβητο

Γραμμική Β΄( Μυκηναϊκή)

Γραμμική Α΄

Ιερογλυφική γραφή

1. Ινδοευρωπαϊκή (ΙΕ)(3000 π.Χ.)