Kleurrijk

Plato.Plato (Oudgrieks: Πλάτων / Plátōn) (± 428/427 - 347 v.Chr.) was een Grieks filosoof, auteur van dialogen over zeer diverse onderwerpen. Hij is bekend van zijn Ideeënleer, waarmee hij aartsvader werd van het filosofisch idealisme. Zijn werk, dat in zijn geheel is overgeleverd, en waarvan een deel tot de hoogtepunten van de Griekse literatuur wordt gerekend, is altijd veel gelezen en heeft een niet te overziene invloed uitgeoefend op de westerse filosofie. Het blijft de vraag in hoeverre wij kunnen zeggen dat we Plato's eigen opvattingen kennen, aangezien hij nergens uit eigen naam spreekt, vaak vragen opwerpt zonder deze te beantwoorden, en niet altijd consistent is.http://nl.wikipedia.org/wiki/PlatoKleur is een vlam, die als iets vloeiends uit de verschillende lichamen/zaken ontspringt, enwier stromen zo aan ons oog zijn aangepast, dat zicht ontstaat. Stromen van gelijke groottezijn doorzichtig, de grotere trekken de gezichtsbundel samen en zijn zwart, de kleinere doende gezichtsbundel schiften en zijn wit. Het oog stuurt vuur naar buiten, komt er ook teveelvuur naar binnen, dan wordt dit geblust door tranen; verblinding. Een iets minder sterkbinnenkomend en andersoortig vuur mengt zich in het traanvocht tot kleur.Elk element heeft zijn eigen vuur. De elementen zijn aarde, lucht, water en vuur. Vuur in hettraanvocht geeft rood. Glanzend vermengd met rood en wit geeft goudgeel. Deze mengtheorieis voor ons niet meer te volgen, omdat Plato hier niet als verfmenger denkt, maar alsbetekenismenger.Elk element heeft een kleur;Aarde zwartLucht witVuur roodWater glanzendEr zijn dus vier primaire kleuren. Rood, zwart en wit geeft purper. Als je problemen hebt omdit na te mengen, dan komt dit doordat alleen de goden genoeg kennis hebben van deelementen om dit te doen werken.Verbazingwekkend is dat Plato zegt dat alle zaken een soort vuur uitzenden, terwijl hij in zijnboek de Staat een verhaal vertelt over mensen die in een grot wonen en die de dingen alleenkennen van hun schaduw, omdat de lichtbron die ze verlicht, voor de mensen in de grotonzichtbaar achter een richel zit. Een verhaal dat uitlegt dat men altijd uitgaat van de kennisdie men heeft en dat nieuw verworven kennis in het begin heel vreemd aan kan doen. Hierbeschrijft hij dus de moderne gang van zien; lichtbron, object en reflectie.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Empedocles (Grieks: Ἐμπεδοκλῆς) (Akragas (Agrigento, nu Sicilië), ca. 492 v.Chr. - Peloponnesos, ca. 432 v.Chr.) was een Grieks filosoof. Hij was een tijdgenoot van Zeno, die een leerling was van Parmenides. Hij was staatsman, dichter, godsdienstleraar, redenaar, profeet, arts, wonderdoener en wijsgeer. Empedocles wordt met Heraclitus, Leucippus, Democritus en Anaxagoras gerekend tot de Griekse natuurfilosofen.Tamelijk complete delen van zijn leerdichten zijn bewaard gebleven. Empedocles' bijdrage aan de filosofie bestond niet zozeer uit het afleiden van een nieuwe theorie, alswel uit het samenvoegen van elementen uit vroegere opvattingen. Met name combineerde hij elementen uit de filosofieën van Heraclitus en de Eleaten.Hij stond onder sterk invloed van het Pythagorisme: zo geloofde hij in zielsverhuizing, vegetarisme en vond hij zichzelf een god.http://nl.wikipedia.org/wiki/EmpedoclesZien.Alle zaken sturen stroompjes uit, letterlijk “iets teders”, en het oog ook. Waar die twee elkaarraken, ergens in het midden, ontstaat zicht. Het oog is dus een soort tastorgaan.Het oog is gemaakt van lucht (de lens), water en aarde (netvlies). In het netvlies zijn porienvoor water en lucht, hieruit komen die stroompjes; die voor water voelen het zwart, die voorlucht voelen wit. Er zijn dus twee primaire kleuren; zwart en wit. De kleuren ontstaan uitverschillende verhoudingen zwart en wit.Licht heeft geen plaats in deze theorie.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Aristoteles.Aristoteles (Grieks: Ἀριστοτέλης, Aristotélēs) (Stageira, 384 v.Chr. - Chalkis, 322 v.Chr.) was een Grieks filosoof en wordt met Socrates en Plato beschouwd als een van de invloedrijkste klassieke filosofen in de westerse traditie. Hij was lid van Plato's filosofische Akademeia en diens invloed is dan ook permanent aanwezig in Aristoteles' werk.http://nl.wikipedia.org/wiki/AristotelesEr is een doorzichtige karakteristiek van lucht en water; Het transparante medium hetDiaphane. Dit medium functioneert tussen object en oog en doordringt ook alle objecten inmeerdere of mindere mate. De mate waarin bepaalt de kleur. De kleur wordt bepaalt door demaat/grootte van het diaphane. Kleur is bovendien gelijk aan licht, oftewel ontsteking van hetdiaphane door vuur. In transparante objecten zit overal licht. Zicht wordt veroorzaakt door deobjecten zelf en doordat ze in vuur staan.Bij Aristoteles komen er dus geen stralen meer uit de ogen, maar is er sprake van eengelijktijdige energietoestand. Hij zegt; als het licht van de bron naar ons oog zou reizen,zouden we het langs de hemel moeten kunnen zien trekken. Dit zien we niet, dus is licht eenalgehele toestand.Zijn primaire kleuren zijn zwart en wit, de kleuren zijn mengingen; liefst in een mooieverhouding.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Werd vroeger alleen in de veertig dagen voor Pasen gedragen, maar werd later ook ingevoerd in de Advent voor Kerstmis. Het wordt zeker gedragen bij de diensten van de uitvaart en op Allerzielen. Het dragen van de witte kleur is verboden bij zulke diensten. Het is de kleur van boete en soberheid. De witte kleur mag enkel gebruikt worden bij uitvaarten van kinderen die hun zevende levensjaar nog niet bereikt hebben. Deze uitvaarten zijn dan Engelenmissen genaamd.

Wit is de kleur die men draagt op de dagen van de kersttijd (vanaf het hoogfeest van Kerstmis, 25 december, tot en met het feest van het Doopsel van de Heer (de zondag na 6 januari). Het wordt gedragen in de gehele paastijd, op ons Heer Hemelvaart, op de feesten van de Heer die niet in verband zijn met Zijn lijden. Op de feesten van Maria. Het wordt ook gedragen op de feestdag van de heiligen niet-martelaar, apostel en Evangelist. op de feesten van Johannes de Doper (24 juni). Zoals Johannes de evangelist (27 december), de Stoel van de Petrus (22 februari) en de bekering van de Apostel Paulus (25 januari). Symbool voor zuiverheid

Periode : Tijd door het jaar, alle zondagen buiten de Kerst- en Paastijd, Advent en Veertigdagentijd. Symbool voor verwachting

Periode :Pinksteren, kan ook gedragen worden op Palmzondag en Goede Vrijdag en op herdenkingsdagen van martelaren Symbool voor de Geest Een Pauselijke begrafenis en de begrafenis van kardinalen zijn ook rood. Op Goede Vrijdag en feesten van de apostelen wordt ook rood gedragen. Op feesten van de Apostelen, de Evangelisten en martelaren.

Mag op zondag Gaudete (derde zondag van de Advent) en zondag Laetare (vierde zondag van de vastentijd) gedragen worden waar dit gebruikelijk is.

Ook in de islam hebben kleuren een bepaalde betekenis. Dit zullen wij de lezer verduidelijken aan de hand van het Koranvers 35:27-28:“Ziet u niet, dat God water van de wolken nederzendt? En Wij brengen daarmede vruchten van verscheidene kleuren voort; en uit de hemel en de wolken[1] komen snel voortgaande kleuren wit en rood[2], van menigerlei tinten en (andere) ravenzwart? En evenzo zijn er onder de mensen en dieren en het vee verscheidene kleuren daarvan; slechts diegenen van Zijn dienaren, die kennis hebben, vrezen God.”Het vers begint met de woorden: ziet u niet, wat aangeeft dat de inhoud iets bevat, waarover nagedacht moet worden. Voor de mens zijn er twee werelden; de externe wereld, en de interne wereld van zijn kennis. De ogen zijn de poort tussen deze twee werelden, waardoor de externe wereld met zijn feiten en de kennis daaromtrent ons binnentreedt. Het belang van deze poort voor de mens is duidelijk, maar het heeft alleen waarde als daarachter een denkende geest is en het brein de verzamelde kennis opslaat.http://www.ivisep.org/tijdschriften/nb200303.htm

Het eerste hoofd van een van de vijf boeddha-families is de boeddha Vairocana -, zijn kleur is wit, hoofd van de boeddha-familie die staat voor de kwaliteit van al omvattende wijsheid, en alle daarvan afgeleide grovere manifestaties, waaronder het element ruimte.http://www.boeddhistischeomroep.nl/generalinfo.aspx?lIntType=1&lIntEntityId=6

De tweede is de boeddha Aksobhya -, zijn kleur is blauw, hoofd van de vajra (=onvernietigbaar)-boeddha-familie. Deze staat voor de kwaliteit van spiegelende wijsheid en alle daarvan afgeleide grovere manifestaties, waaronder het element water.http://www.boeddhistischeomroep.nl/generalinfo.aspx?lIntType=1&lIntEntityId=6

De derde is de boeddha Ratnasambhava -, zijn kleur is geel, hoofd van de ratna (rijkdom)-boeddha-familie. Deze staat voor de kwaliteit onpartijdige wijsheid en alle daarvan afgeleide grovere manifestaties, waaronder het element aarde.http://www.boeddhistischeomroep.nl/generalinfo.aspx?lIntType=1&lIntEntityId=6

De vierde is de boeddha Amitabha -, zijn kleur is rood, hoofd van de padma(lotus)-boeddha-familie. Deze staat voor de kwaliteit onderscheidende wijsheid en alle daarvan afgeleide grovere manifestaties, waaronder het element vuur.http://www.boeddhistischeomroep.nl/generalinfo.aspx?lIntType=1&lIntEntityId=6

De vijfde is de boeddha Amoghasiddhi -, zijn kleur is groen, hoofd van de karma(actie)-boeddha-familie. Deze staat voor de kwaliteit alles volbrengende wijsheid en alle daarvan afgeleide grovere manifestaties, waaronder het element lucht.http://www.boeddhistischeomroep.nl/generalinfo.aspx?lIntType=1&lIntEntityId=6

Het belangrijkste feest, het feest van de Boeddha. Hier wordt gevierd dat de Boeddha als de verlichte Meester in de wereld kwam. Hierbij houden monniken vooral speciale vieringen. De geboorte van Siddharta, het bereiken van de Verlichting en de sterfdag wordt hierbij herdacht.

Het feest van de Sangha. Hier worden de sadhoes herdacht die naar Boeddha kwamen in de stad Rajagaha (volgelingen).

Het feest van de Dharma. Hierbij wordt de leer die Boeddha voor het eerst verkondigde herdacht. Hiermee breekt ook een periode van bezinning aan. Monniken en nonnen trekken zich terug uit het dagelijks leven.

Een belangrijk feest op de boeddhistische kalender waar drie dagen lang gevierd wordt vanaf de eerste volle maan in april.

Brahma, de eerste van de hindoe-drie-eenheid, is de schepper van het heelal. Hij wordt afgebeeld met vier hoofden die naar de vier windrichtingen kijken. Hij rijdt op zwanen of zit op een heilige lotusbloem. Zijn vrouw is de godin van kunst en onderwijs Saraswati. Brahma heeft vier handen, waarvan hij er altijd een zegenend opheft.

Vishnu is de beschermer van het heelal. Hij wordt vaak afgebeeld op een adelaar of slapend op een reuzenslang.

Shiva is de vernietiger van het kwaad in het heelal. Hij heeft een drietand als symbool van de vernietiging. Op zijn voorhoofd draagt hij het derde oog van de kennis. Shiva rijdt op een grote stier, Nandi geheten.

Rama en Krishna worden in heel India als goden vereerd. Rama is de held uit het gedicht Ramayana en vertegenwoordigt moed en deugd. Krishna is wat ondeugender; hij onderhoudt graag contacten met herderinnetjes en is dol op het doen van wonderen. Hij is de sleutelfiguur uit de Bhagavad Gita, een onderdeel van het gedicht Mahabharata.

Soms wordt ook een andere drie-eenheid genoemd, namelijk Shiva, Vishnu en Devi (zie de Engelse tekst hieronder). Vishnu is daarbij zowel creator als vernietiger: hij vernietigt het oude en maakt zo ruimte voor het nieuwe. Devi is de verzamelnaam voor de godinnen en staat voor 'de beschermende moeder'.

De vrouw van Vishnu. De godin van de schoonheid en rijkdom.

De vrouw van Shiva is de godin Parvati

de godheid met het olifantenhoofd. Hij is de god van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Ganesha is de zoon van Shiva en Parvati.

Durga is de grote hindoe-moedergodin. Haar naam betekent "zij die moeilijk benaderbaar is" of de "ontoegankelijke", ze is de belichaming van de woede van de goden. Durga is een onoverwinnelijke krijgsgodin, ze strijdt tegen de demonen die de wereldorde bedreigen. Als ze kwaad is, komt Kali uit haar mond. Durga (op Dawon) en KaliDurga wordt meestal afgebeeld met mooi gezicht met meditatieve glimlach en vier, acht, tien of twintig armen, met in haar handen de vele wapens die de goden haar hebben gegeven (waaronder de lotusbloem, een discus, een bliksemflits en een drietand) en een derde oog op haar voorhoofd. Ze rijdt op de tijgerin (of leeuwin) Dawon en beeldt mudras uit met haar handen. Durga kent geen angst en is geduldig, ze behoudt zelfs in het zwaarste (spirituele) gevecht haar gevoel voor humor.Durga is een aspect van de Shakti van Shiva en kan een woeste en geduchte beschermgodin zijn. Durga kwam volgroeid ter wereld, klaar om de strijd met de demonen aan te gaan. Durga wordt gezien als één van de verschillende gedaanten van Devi (zoals ook Kali, Parvati en Sati, maar dan zonder man aan haar zijde).Durga vocht met de asura Mahisha, nadat Vishnoe en Shiva het gevecht met deze demon niet aandurfden. Mahisha veranderde zich tijdens het gevecht in een buffel, een leeuw, een gewapende krijger en een olifant. Durga onthoofdde Mahisha.Andere godinnen worden met Durga gelijkgesteld, zoals Candi (bescherming tegen wilde dieren) en Shitala (bescherming tegen de pokken).In de Javaanse mythologie is de reus Kālá (de god van vernietiging) de man van Durga.

godin van kunst en onderwijs. En de vrouw van Brahma.

MantraUit Wikipedia, de vrije encyclopedieGa naar: navigatie, zoeken Portaal Yoga Een mantra is een gedicht, woord, een uitspraak, of een lettergreep die het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie (chant). Voor de herkomst van het woord mantra zijn er verschillende verklaringen. Volgens velen is het een combinatie van de Sanskriet woorden manasah (geest) en tra (bevrijding door beheersing van die geest). Zoals reeds boven verklaard is een mantra een reeks woorden, die samen een gedicht vormen. Deze mantra's worden veelal gezongen tijdens meditaties, offer-plechtigheden of trouwceremonies door de Pandits, Brahamana's en soortgelijke heiligen.In vroegere tijden zoals het 'saty-yuga' (de gouden tijd), duizenden jaren geleden konden brahmanen de mantra's op zo'n perfecte manier uitspreken, dat er direct een effect waarneembaar was. Mocht één van hen een mantra fout ten gehore brengen, dan waren er over-priesters, die de fouten ter plekke corrigeerden. Maar dat wil niet zeggen dat mantra's oude begrippen zijn, die enkel effect hebben op de vroegere personen uit het verleden. Dagelijks groeit het aantal personen, dat zich naar één of andere vereniging wendt om daar over yoga te horen. Want het chanten van mantra's is een belangrijk onderdeel van yogabeoefening. Door mantra's te chanten zoals AUM TAT SAT of OM NAMO BHAGAVATE VASUDEVAYA of HARE KRSNA HARE KRSNA KRSNA KRSNA HARE HARE,HARE RAMA HARE RAMA RAMA RAMA HARE HARE zou de ziel gereinigd worden van alle stoffelijke besmettingen.Hoewel het woord mantra uit het Sanskriet komt, worden in feite in alle religies vele, telkens verschillende, mantra's gebruikt voor verschillende doelen. Bijvoorbeeld om een status van trance of om geestelijke zuivering te bereiken, voor het verkrijgen van siddhi's (mystieke vermogens) of om de genade de van God (kŗpa) te verwerven.

Het hindoeïsme heeft zestien sanskara’s (rituelen) waaraan veel hindoes zich proberen te houden. Maar liefst elf van de zestien sanskara’s hebben met de geboorte te maken. De gebruiken verschillen per hindoe en hier wordt één bepaalde situatie omschreven.De ouders moeten voordat ze een kind willen verwekken een priester raadplegen over het tijdstip waarop de bevruchting plaatsvindt. De hindoes geloven namelijk dat het kind dan een zo goed mogelijk karma krijgt.Tijdens de zwangerschap van de aanstaande moeder dient zij allerlei heilige teksten voor te lezen, zodat de baby door hun gunstige invloed kan worden beschermd. Ook wordt tijdens de 8e maand van de zwangerschap rijst aan Vishnu geofferd zodat de krachten van Vishnu op het ongeboren kind kunnen worden overgedragen.Tijdens de geboorte moet de vader van het kind de navelstreng doorknippen en vervolgens het kind aannemen.Als het kind een naam gegeven wordt (dit gebeurt meestal op de tiende of twaalfde dag na de geboorte) moet eerst zeer nauwkeurig het tijdstip van de geboorte worden vastgesteld, zodat de priester kan zeggen welke lettergrepen de naam moet krijgen. De lettergrepen zijn namelijk verbonden met goden en natuurkrachten.Tijdens de naamgeving komt de baby voor het eerst buiten. De baby wordt dan gewassen en in nieuwe kleren gestoken. De meeste hindoes brengen dan meestal ook nog een bezoek aan de plaatselijke tempel.Als het kind een, drie, vijf of zeven maanden oud wordt, wordt bij hem of haar het hoofd kaalgeschoren. Ook wordt op deze dag het oorlelletje van de meisjes doorboord, om zo het eerste verschil tussen jongens en meisjes te tonen.Voordat de dienst voor de geboorte afgelopen is, mag het kind door een telescoop naar de sterren kijken.

Bij hindoes zijn de ouders sterk betrokken bij de zoektocht naar een huwelijkspartner. De ouders van de bruid geven de bruidegom aan het begin van de ceremonie allerlei geschenken, om zo de bruidegom welkom te heten.Als de liederen ter inzegening zijn begonnen, staat haar vader haar officieel af. Vervolgens worden de rechterhanden vastgebonden aan elkaar en wordt het bruidspaar besprenkeld, om zo de vereniging te versterken.Nadat ze zeven passen hebben gedaan in noordoostelijke richting (richting van de poolster), waarbij bij elke pas een gelofte wordt uitgesproken, is het paar officieel in de echt verbonden.1. De eerste stap is de stap voor voedsel, 2. De tweede stap is de stap voor kracht, 3. De derde stap is de stap voor voorspoed, 4. De vierde stap is de stap voor geluk, 5. De vijfde stap is de stap voor kinderen, 6. De zesde stap is de stap voor het genieten van genoegens, 7. De laatste stap is de stap voor levenslange vriendschap.

Een van de 16 sanskara’s vindt plaats tijdens het overlijden van een persoon. Zoals bij alle gebruiken verschilt dit ook weer per hindoe. Hier wordt weer één bepaalde situatie omschreven. De zoon van de overledene moet dan een druppel van de rivier de Ganges in de mond van de stervende doen (de oudste zoon moet dit doen in het geval van de vader die is overleden, de jongste zoon moet dit doen als de moeder is overleden). Water staat namelijk symbool voor het leven, de vergankelijkheid en de oneindigheid. Als vervolgens ook de anderen de persoon water in de mond hebben gedaan, leest de priester de stervende voor en bidt met hem en zijn familie. ReïncarnatieOmdat de hindoes geloven in een vergankelijk lichaam en een onsterfelijke ziel cremeren zij de doden zo snel mogelijk, omdat zij geloven dat de ziel zo snel mogelijk terug moet naar de oerbron. Nadat het lichaam in een doodskleed gewikkeld is, wordt het naar een crematorium gedragen, waar eerst enkele rituelen worden uitgevoerd en het waar het dan vervolgens gecremeerd wordt.Voor de crematie legt de zoon van de overledene kleine stukjes brandend hout in de mond van de overledene waarbij de volgende woorden uitgesproken worden: “Dit stuk voedsel wordt aan u opgediend, o overledene. Moge dit u tot genoegen zijn en moge dit uw bevrijding van alle banden inhouden.” Tijdens het ontsteken van de brandstapel spreekt men gebeden uit de heilige teksten uit om de ziel vrede te schenken.Na de crematie worden de as, bloemen en botten verzameld, om deze vervolgens in de rivier de Ganges te verstrooien.

Hindoes hebben respect voor alles wat leeft. Veel hindoes zijn vegetariër, omdat ze geen dieren willen doden om te eten, maar ook omdat ze hun geest "zuiver" (sattvisch) willen houden. Een typisch Indiase maaltijd bestaat uit verschillende kruidige groentegerechten met dahl (peulvruchtensaus) en chapati's (platte volkoren koekenpan-broodjes) of rijst, gegeten uit bananenbladeren of van grote metalen dienbladen. Veel hindoes eten met hun vingers en gebruiken daarvoor alleen hun rechterhand. Ze drinken water, zoete thee of een verkoelende yoghurtdrank die lassi heet en die zoet of zout bereid kan zijn.

is een eeuwenoud universeel symbool met een diep spirituele betekenis van voorspoed en geluk; in India is het een vanzelfsprekend element van het straatbeeld, vooral op tempels en vrachtwagens.

staat voor perfectie

staat voor Vishnu

een teken van welvaart en welzijn.

Voor onbekenden met het Hindoeïsme is een opvallend kenmerk de rode stip op het voorhoofd van vrouwen, de bindi. Deze stip symboliseert het derde oog en wordt aangebracht ter bescherming van de vrouw en haar echtgenoot.

BrahmaanEen Brahmaan is een lid van de hoogste kaste van het kastensysteem. Het Brahmanisme onderwees dat de Brahmaan uit de mond van de oppergod en schepper Brahma afkomstig was. Hun functie en taak in het Brahmanisme was ongeveer die van priester. Zij kenden de rituelen die koningen dachten nodig te hebben om via hun god Brahma geluk, welvaart en succes te bereiken, en hadden daarom een belangrijke en machtige positie in het oude India. De Brahmanen studeerden de geschriften van de Vedas, waarin die rituelen beschreven waren.De Boeddha herdefinieerde het begrip 'Brahmaan', zodat het een meer spirituele betekenis kreeg, overeenkomstig met die van een Arahant of Boeddha die verlichting bereikt heeft. Boeddha was het niet ermee eens dat de Brahmanen uit de mond van Brahma afkomstig waren: immers, men kon zelf zien dat ze uit de moederschoot afkomstig zijn, net als andere mensen.

KshattriyaIn de traditionele hindoeïstische maatschappij is een kshattriya een lid van de tweede hoogste van de vier kasten.In zijn oorspronkelijke betekenis is een ksattriya iemand met een bepaalde mentale kleur of varna. Enkele kenmerken van de ksattriya mentaliteit zijn rechtvaardig, strijdbaar, eerlijk, sportief en moedig. Mensen met deze mentaliteit voelen zich vaker aangetrokken tot het beoefenen van sport en tot beroepen in het leger of bij de politie en zouden een rode aura hebben. Oorspronkelijk hadden de Ariërs drie varnas (trivarna), de Brahmanen, de Kshattriya's en de Vaishya's. Na hun overwinning op de niet-Ariërs werden de autochtone Indiërs ingedeeld in een vierde varna, de Shudra varna. Zo ontstond een vier-kastenmaatschappij (caturvarna).Het woord kshattriya (Sanskriet kṣattriyaḥ) is afgeleid van het woord kṣatram, dat regering of macht betekent en komt van de woordstam kṣi, dat heersen of beheersen betekent. De Rajputs worden door sommigen als de enige kshatriyas beschouwd. Anderen beschouwen ook andere groepen in andere streken van India als kshatriyas. De Rajputs worden verdeeld in de volgens vansi's (lijnen van afkomst): Suryavansi, Chandravansi (of Somavansi), Agnivansi, Nagavansi, Bhumivansi, Apavansi en Vayuvansi.

VaishyaIn het Hindoe varna (klasse) systeem is een Vaishya (Sanskriet वैश्य vaiśya) een lid van de derde van de vier klassen van de traditionele Indiase maatschappij. Het is samengesteld uit koopmannen, ambachtslieden en landeigenaren. Een persoon geboren in een Brahmin/Kshatriya/Vaishya wordt tweemaal-geboren (dvija) wanneer hij de upanayanam ondergaat, initiatie in Veda onderwijs of onderwijs die hen helpt met beheersen van de delen van de vier Vedas betreffende hun beroep.

ShudraShudra, Sjudra of Sudra (IAST: (Śūdra) is de vierde Varna-kaste in de traditionele Hindoe maatschappij. De toebedeelde en verwachte rol in de na-Vedische maatschappij in India was dat van arbeider. De vier Varna's zijn Brahmin, Kshatriya, Vaishya en Shudra.

De Veda's zijn de oudste religieuze geschriften ter wereld. Er staan geen wetten of regels in, maar hoofdzakelijk zaken m.b.t. God. Tevens worden zaken als filosofie,astrologie, wiskunde, geneeskunde, het universum, de natuur en de juiste levenswijze vermeldt. De Veda's zijn ontstaan tussen 1500 en 500 v.Chr..

De Bhagavad gita is een dialoog tussen Krishna en prins Arjuna voor aanvang van een grote strijd. Het gaat vooral over het vinden van God en het juiste handelen. Het is onderdeel van de Mahabharata.

Er zijn meer dan 100 Upanishads die verschillende onderwerpen behandelen. De eerste Upanishads werden geschreven ver voor 1000 v.Chr. maar tot 1500 n.C. kwamen er nieuwe bij. Belangrijke onderwerpen zijn de ziel en de relatie daarvan met God

De Ramayana vertelt het verhaal van de kroonprins Rama en zijn vrouw Sita. Rama wordt verbannen en dwaalt samen met Sita en zijn broer een tijd rond in het bos. Na de ontvoering van Sita maakt Rama een einde aan het bewind van de slechte koning Ravana. Rama en Sita worden gezien als voorbeeldpersonen.

De Mahabharata vertelt het verhaal over de strijd tussen de Pandava's en de Kaurava's. Het staat vol met verhalen over zelfopoffering en het juist handelen. Het is ongeveer 100.000 verzen lang.

De Purana's zijn 'godenverhalen'. Ze bestaan uit verschillende verhalen over Vishnu, Shiva, Ganesha en anderen. De belangrijkste Purana is de Srimad bhagavatam die over Krishna gaat. De eerste Purana's worden gedateerd op 300 n.C.

Waar je ook heen gaat in India, overal zie je koeien door de straten zwerven, een hindoe zal een koe nooit kwaad doen of doden, evenmin zal hij rundvlees eten. Dit vanwege de bijzondere aandacht, die het dier aan haar kalf besteedt. Veel hindoes herkennen ook een vrouwenfiguur (= moederfiguur) in de tekening op de kop van het dier.

Hans Memling (Jan van Menninghen)[1] was een Vlaams kunstschilderBiografieHij is vermoedelijk geboren tussen 1430 en 1440, in het Duitse Seligenstadt aan de Main, bij Frankfurt, en overleed te Brugge op 11 augustus 1494, en werd begraven op de begraafplaats van de Sint-Gillisparochie, waar hij woonde. Hij wordt algemeen beschouwd als één van de voornaamste Vlaamse Primitieven, schilders.Zijn naam wordt ook wel gespeld als Memlinc, Memlinck, Mamlinc, Memmelinge, Memmeling en Memelingen. Als zijn voornaam wordt ook wel Jan genoemd en, naar de plaats waar hij werkte, Hans van Brugge. Zijn moeder Luca Styrn was eerst gehuwd met Henricus Appel. Haar tweede man was Hamman Momilingen, de vader van de kunstschilder.Uit stijl- en gevarieerde kleurverwantschap met Stefan Lochner leidt men af, dat Memling langs een verblijf in Keulen naar Vlaanderen afzakte, vóór 1451, het sterfjaar van Lochner.Vermoedelijk tussen 1451 en 1465, toen hij zich te Brugge kwam vestigen, genoot Memling een opleiding bij die andere meester der Vlaamse Primitieven Rogier van der Weyden, te Brussel.Op 30 januari 1465 werd hij ingeschreven in de Poortersboeken van de stad Brugge. Op dat moment was hij niet onbemiddeld, want de Poortersmelding kostte hem 24 schellingen en dat was toch het maandloon van een handwerker. Op dat ogenblik was Brugge de geliefde verblijfplaats van het Bourgondisch Hof, centrum van internationale handelscompagnieën en bedrijvig in de geldhandel.In 1473 trad hij toe tot de gerenommeerde Broederschap van O.L.V. ter Sneeuw. Daarmee bereikte hij een aanzienlijke sociale status en behoorde hij meteen tot de hoogst bereikbare top als ambachtsman.Memling bezat in 1486 2 stenen huizen in de Sint-Jorisstraat, waar hij woonde, en met een poort uitgevend in de Jan Miraelstraat. In 1466 is één van die huizen al in zijn bezit. Hij kon er zelfs tot twee leerlingen onderdak geven. Hannekin Veranneman en Passchier van der Mersch waren er een paar van. Hij behoorde toen tot de 10% rijkste burgers van Brugge en tot de 875 inwoners, die minstens 1 pond belasting moesten inbrengen voor het bekostigen van de oorlog tussen Maximiliaan van Oostenrijk en Frankrijk. De daarop volgende economische crisis zou hem echter wel financieel duperen.Zijn vrouw, Tanne de Valkenaere, stierf in 1486. Ze liet hem de minderjarige Hannekin, Neelkin en Claykin achter.Bij zijn dood had Memling blijkbaar niet genoeg geld om in de kerk van de Sint-Gillis-parochie begraven te worden, zoals gebruikelijk bij de hogere Brugse kringen.http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Memling

Albrecht Dürer (Neurenberg, 21 mei 1471 - aldaar, 6 april 1528) was een Duits kunstschilder, tekenaar, maker van houtsneden en kopergravures, kunsttheoreticus en humanist uit de Noordelijke Renaissance.JeugdDürer is geboren in Neurenberg als de derde zoon van een Hongaarse goudsmid en Barbara Holpe. Van beiden heeft hij een portret geschilderd. In 1485 gaat hij in de leer bij zijn vader. Het oudst bekende werk van Dürer is echter geen edelsmeedkunst maar een zelfportret uit 1484. Toen zijn talent voor tekenen evident werd deed zijn vader hem in 1484 in de leer bij de schilder Michael Wolgemuth. Na zijn gezellentijd ondernam Dürer reizen naar onder andere de Nederlanden, Zwitserland en - bijzonder belangrijk - Italië.http://nl.wikipedia.org/wiki/Albrecht_D%C3%BCrer

Peter Paul Rubens (Siegen, 28 juni 1577 – Antwerpen, 30 mei 1640) was een kunstschilder, tekenaar en diplomaat, werkzaam in Antwerpen, en is ongetwijfeld de populairste meester uit de Barok-periode. Hij wordt ook wel Pieter Paul, Pieter Pauwel of Petrus Paulus genoemd.BiografieRubens' vader (Jan Rubens) was een geleerd, ontwikkeld man. Zijn moeder (Maria Pypelinckx) moet jarenlang de gezinszorg alleen dragen na de echtbreuk van haar man, begaan met Anna van Saksen waarvoor hij in Duitsland gevangen wordt genomen en later verbannen.Rubens krijgt een humanistische opvoeding in Keulen, daarna in Antwerpen. Na een artistieke opleiding bij Tobias Verhaecht (vader van Willem van Haecht), Adam Van Noort en Otto van Veen (Otto Venius) wordt hij in de Antwerpse gilde opgenomen als meester. Behalve een in 1597 gedateerd classicistisch portret, dat zich te New York bevindt, kent men alleen onzekere toeschrijvingen van jeugdwerk van voor 1600.Op 9 mei 1600 vertrekt hij naar Italië, waar hij beïnvloed wordt door de kunst van de Oudheid. In Venetië treedt hij, op uitnodiging van een Mantuaans edelman, in dienst van de hertog van Mantua, Vincenzo I Gonzaga tot 1608. In deze periode leert hij veel van de werken van de kunstschilder Caravaggio. In 1601 reist hij naar Florence en Rome. Hij maakt er kennis met de Griekse en Romeinse kunst en kopieert er werken van de Italiaanse meesters. In Rome schildert hij zijn eerste altaarstuk voor het Santa Helena altaar in de kerk van het Heilig Kruis.Van 1603 tot 1604 verblijft hij in Spanje. Hij gaat er op diplomatieke missie in opdracht van de hertog van Mantua. Hij levert verschillende geschenken aan het hof van koning Filips III. Hij beleeft er de confrontatie van de Spaanse kunst met de Venetiaanse werken van Titiaan in Madrid. In opdracht van de Hertog van Lerma schildert hij de 13-delige reeks der Apostelen en een Christus figuur, alsook een schilderij van zijn opdrachtgever gezeten op zijn paard.Vanaf oktober 1608 gaat hij terug naar de Nederlanden en wordt hij benoemd als hofschilder van de aartshertogen Albrecht van Oostenrijk en Isabella van Spanje, in 1609. Hij mag echter in Antwerpen blijven wonen en trouwt er, op 3 oktober van datzelfde jaar, met Isabella Brant. In 1611 wordt zijn eerste dochter geboren, Clara Serena, die jong overlijdt in 1623. In 1614 wordt zijn zoon Albert geboren.Als gevolg van het Twaalfjarig Bestand in de Nederlanden tijdens de periode 1609-1621, stijgt de welvaart in Antwerpen, waardoor Rubens snel verschillende opdrachten krijgt. In 1610 richt hij het grote pand aan de Wapper, dat nu nog altijd het Rubenshuis heet, in als atelier met een aantal knapen en leerjongens. De meester zelf schilderde vaak bij portretten alleen het gezicht en de handen; de rest was na een grove schets voor de knapen, zo kon de meester aan het hoog tempo vele opdrachten aanvaarden. Afbeeldingen van dieren liet hij over aan Frans Snyders die in Rubens' atelier werkte, maar ook op zelfstandige basis opdrachten mocht aanvaarden. De productiviteit van de meester is verbazingwekkend. Rubens schilderde tussen 1621 en 1625 24 schilderijen voor het Palais du Luxembourg, zijn grootste opdracht ooit, die de levensloop van koningin Maria de' Medici historisch-allegorisch uitbeelden.Intussen was, in 1626, zijn vrouw Isabella Brant overleden. Rubens geniet het volste vertrouwen van de landvoogdes Isabella en krijgt meerdere diplomatieke opdrachten en missies te verwerken. Aldus komt hij weer in Spanje en Engeland terecht. De werken van Titiaan en de bewondering van de Hertog van Buckingham stimuleren vanzelfsprekend de kunstenaar.Hij is 53 jaar als hij, terug uit Engeland, in 1630 hertrouwt met de 16-jarige Hélène Fourment. Zijn nieuw aangekochte landgoed Het Steen te Elewijt en het gelukkige gezinsleven op het platteland begunstigen zijn kunst als paysagist. In 1632 wordt zijn dochter Clara Johanna geboren. In 1633 zijn zoon Frans. In 1635 krijgt hij nog een dochter Isabella Helena. In 1636 krijgt hij een zoon Peter Paul.Lijdend aan jicht sterft hij, in zijn weelderig Rubenshuis te Antwerpen, op 30 mei 1640. Hij ligt begraven in de Sint-Jacobskerk te Antwerpen. Boven zijn graf prijkt een beeld van Maria van de hand van zijn leerling Lucas Faydherbe (Faydherbe), Mechels beeldhouwer en architect en gedurende de laatste drie jaren van Rubens leven woonachtig en werkzaam in Rubens' atelier aan de Wapper, waar hij uitgroeide tot zijn vertrouwelinghttp://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Paul_Rubens

John Everett Millais (Southampton, 8 juni 1829 - Londen, 13 augustus 1896) was een Britse schilder en tekenaar. Hij was één van de oprichters van de kunstenaarsvereniging Pre-Raphaelite Brotherhood. Millais was tijdens zijn leven een van de meest succesvolle schilders van het Victoriaanse Groot-Brittannië.[bewerken] LevenMillais stamde af van een oude familie uit Jersey. Hij was het derde kind van John William Millais en Mary Emily Hodgkinson. In 1840 werd Millais reeds op elfjarige leeftijd toegelaten op de Royal Academy of Arts Schools. Hij was de jongste leerling ooit op de RA Schools. Aldaar kwam hij in contact met Dante Gabriel Rossetti en William Holman Hunt. Met hen vormde hij in 1848 de Pre-Raphaelite Brotherhood. Andere leden van de PRB waren William Michael Rossetti., Frederic George Stephens, James Collinson en Thomas Woolner.De PRB had in de kunstcriticus John Ruskin (1819-1900) een belangrijke voorvechter. Millais kwam in contact met de vrouw van Ruskin, Effie Gray. Het huwelijk tussen John en Effie Ruskin was notoir slecht. Millais en Effie kregen in 1853 een verhouding. In 1854 verliet Effie haar echtgenoot en vervolgens werd hun huwelijk nietig verklaard. Een jaar later (1855) trouwden Millais en Effie. Zij kregen acht kinderen.De carrière van Millais was maatschappelijk uiterst succesvol. In 1853 werd hij verkozen als Associate of the Royal Academy of Arts. Millais exposeerde op Wereldtentoonstellingen in Londen en Parijs, ontving het Legion d'honneur (1878), een eredoctoraat in Oxford (1880) en werd in 1885 als eerste Britse kunstenaar tot baronet verheven. In 1896 volgde Millais Frederic Leighton als President van de Royal Academy op. Een aantal maanden later overleed Millais als gevolg van keelkanker. Hij werd begraven in de St Paul's Cathedral.http://nl.wikipedia.org/wiki/John_Everett_Millais

FORTEN In de 16de en 17de eeuw begonnen de Japanners met het bouwen van versterkte forten. Het mooiste voorbeeld hiervan is het kasteel van de witte reiger ( shirasagi) te Himeji. De stenen funderingen zijn tot 18m hoog. Het hoofdgebouw heeft 5 verdiepingen, en de daken zijn in irimoya stijl. De principes van de vestingbouw leerden de Japanners van de Portugezen. Deze vestingen werden opgericht doorheen gans Japan tijdens de Momoyama-periode. De bedoeling was zowel een verdediging te vormen tegen aanvallen van andere clans, alsook een controlemideel voor de bewegingen van personen en goederen doorheen de streek. Zij werden opgericht op de top van een kleine berg (yamajiro), in een open vlakte (hirajiro). Ook in belangrijke steden of kort bij belangrijke tempels (monzen-machi) verrezen deze versterkte forten. Zij bestonden meestal uit een reeks van concentrische verdedigingscirkels, gescheiden door wallen of grachten. de met water gevulde grachten (mori), bleken het meest populair en effectief te zijn. Aarden wallen (doi) rezen op als eerste verdedigingscirkel, enkel toegankelijk door twee grote poorten. Er was de sterk bewaakte hoofdpoort (otemon) en de kleinere achterste poort (karamete). De verbindingspoorten tussen de verschillende verdedigingscirkels waren zo ontwikkeld dat ze bestonden uit een set van 2 poorten onder een hoek van 90 graden (masugata). In dit sluissysteem konden slechts een beperkt aantal personen tegelijkertijd passeren, terwijl ze van boven en van opzij onder vuur konden worden genomen. De buitenste poort is relatief kleiner dan de binnenste die sterk verstevigd is. De muren vormen een "doos" (masu betekent doos) waar de aanvallers klem kunnen worden gezet. Hideyoshi had voorgeschreven dat hier slechts 240 personen of 40 ruiters tegelijkertijd mochten passeren. Het inwendige plattegrond van de vesting was een streng bewaard geheim. Op elk kruispunt waren poorten met wachters die het verkeer tussen de verschillende stadsdelen streng controleerden. Een vesting bestond gewoonlijk uit drie cirkels, met in het midden de de hoofdtoren (honmaru). Daar rond bevond zich de tweede cirkel ( ninomaru) en de derde cirkel (sannomaru). in het binnenste gedeelte verbleven de kasteelheren, terwijl de troepen zich bevonden in het buitenste gedeelte. Elke verdedigingsmuur bestond uit massieve stenen, met doorgangen en deuren aan de binnenkant, en verdedigingsopeningen aan de buitenkant. Deze openingen (sama) waren van verschillende grootte en vorm naargelang de wapens die gebruikt werden. Voor de boogschutters waren er rechthoekige openingen (yasama), ronde of driehoekige openingen voor de geweren (tepposama), en later grote ovale openingen voor kanonnen (taihosama). Daarnaast waren er nog de valdeuren (ishiotoshi), waardoor grote stenen konden worden losgelaten op de aanvallers .Doorheen deze vestingen, en op de hoeken, verrezen machtige, versterkte torens (yagura). Deze konden drie tot meer verdiepingen omvatten. zij deden dienst als uitkijktorens .De hoektorens worden sumiyagura genoemd. De hoofdtoren noemde men tenshukaku (guardian of the sky)of ook wel tsunemaru.Typisch voor een kasteelstad zoals Edo (Tokio), waren de verblijfplaatsen van de samurai. Vooral in Edo, waar de daimyo verplicht waren een residentie te hebben, vinden we deze samuraihuizen (yashiki) terug. De opbouw van zulk een woning is gebaseerd op de oorspronkelijke layout van een militair tentenkamp (bakufu), waar in het midden de tent van de generaal stond, met daar rond de tenten van de officieren, en aan de rand de tenten van de soldaten. Ook de provinciale kastelen in het feodale Japan volgden deze opstelling. De privé-woningen in Edo bestonden uit een aangepaste versie van dit model. Er was een lang ononderbroken gebouw (nagaya) dat de centrale woning van de daimyo omringde. In deze omringende "barakken" waren de verblijfplaatsen van de soldaten. Binnen deze buitenste cirkel waren de barakken (naka-nagaya) van de hogere officieren en de voorraadschuren . Het centrum werd gevormd door het palies van de daimo zelf.

PlaatsDe regenboog is altijd tegenover de zon te zien, dus als je de zon in de rug hebt. Dit komt door de weerkaatsing van het licht in de waterdruppels. De waarnemer staat op één lijn met de zon en het middelpunt van de regenboog. De plaats van de regenboog is daarmee voor iedere positie van een waarnemer verschillend.http://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboog_(optica)

Effect onweerEr zijn waarnemingen bekend van het effect van onweer op regenbogen [6]. Bij donder trilde de boog, werden de grenzen tussen de kleuren van de boog uitgewist en verdween de tussenruimte tussen eerste overtallige boog en hoofdboog. Dit wijst op een vergroting - zie bovenstaande tabel - of een trilling van de druppels.http://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboog_(optica)

Zaden met een licht scherpe smaak, gebruikt in groente gerechten en in brood.

Een sterk geurende harsachtige stof die wordt vermalen; kan knoflook en ui vervangen.

Gemalen gedroogde rode pepers.

De zaadjes hebben een licht bittere smaak deze worden gebruikt in groenten en linzen gerechten, de bladeren worden vers gebruikt, hier zijn ze droog verkrijgbaar.

Oranjerode zaadhuid rond de nootmuskaat sterker van smaak dan de nootmuskaat.

De bast van de cassiaboom of de bast van de kaneelboom worden beide als stokjes en in poedervorm als smaakmaker gebruikt voor veel gerechten.

Groene of zwarte peulen die geurige zaden bevatten die rijkelijk worden verwerkt in vleesgerechten in rijstschotels en desserts. De zaden worden losgemaakt en vermalen.

De ons wel bekende komijn behoort tot de belangrijkste van de indiase kruiden, ze worden heel of gemalen verwerkt.

Ook een van de belangrijkste kruiden van de indiase keuken, zowel de zaden als de blaadjes worden gebruikt. De sterke geur en de zoete smaak van de zaden die heel of gemalen worden gebruikt, het verse koriandergroen wordt vaak als garnering gebruikt.

Een gedroogde bloemknop met een sterke smaak en geur, wordt ook heel en in poedervorm gebruikt in rijstgerechten en sauzen.

Een wortelgewas met een houtachtige smaak een milde geur en zijn intens gele kleur, wordt ook wel geelwortel genoemd. Wordt gebruikt in vlees, rijst en groentegerechten. Kurkuma of geelwortel is ook in poedervorm verkrijgbaar.

De kleine zwarte zaadjes van de mosterdplant worden in zijn geheel en in poedervorm gebruikt in de meer pikante gerechten.

De donkerbruine gedroogde vruchten geven een heel eigen smaak en een zoete geur, ons wel bekend ze worden ook versgemalen toegevoegd.

Witte zaadjes dat vermalen als bindmiddel wordt gebruikt, de zwarte zaadjes zijn hier meer bekend.

Tot poeder gemalen rode pepers met een milde smaak en in de indiase keuken meer toegepast vanwege de rode kleur, voor ons vaak al pittig genoeg.

Gedroogde meeldraden van een krokussoort, oranjerood van kleur met een verfijnde smaak geur. Week de draadjes in wat melk om de geur en kleur vrij te laten komen voor ze aan een gerecht worden toegevoegd.

De donkerbruine peulen van de tamarindeboom. De zure smaak wordt aan veel gerechten uit het zuiden van India toegevoegd. De tamarinde wordt geweekt in heet water.

heeft een dropsmaak en wordt alom gebruikt bij de bereiding van suikergoed en zoete en pikante chutneys

De groene zaden met een licht anijsachtige geur en smaak worden heel of in poedervorm verwerkt in vlees, rijst en groenteschotels.

dit mengsel van gemalen specerijen is de basis voor allerlei hartige schotels. Kant-en-klaar verkrijgbaar, maar vers zelfgemaakt veel lekkerder. Roerbak de volgende specerijen 5-6 minuten in een droge pan:1 eetlepel korianderzaad, 1 eetlepel komijnzaad, 2 theelepels kardemomzaad, 2 theelepels kruidnagels, 2 theelepels foelie, 7 cm kaneelstok 1 eetlepel zwarte peperkorrels en 1 theelepel geraspte nootmuskaat. Maal de specerijen in een molen of vijzel fijn tot poeder en bewaar dit in een afgesloten pot.

is de kostbaarste specerij ter wereld, nog duurder dan goud! De dunne, oranjerode draadjes zijn de stampers van de saffraankrokus. De bloemen worden met de hand geplukt en de stampers worden één voor één uit de bloemen getrokken. Saffraan heeft een heel sterk aroma. Vaak is een snufje al genoeg om aan een gerecht een bijzondere smaak en een mooie goudgele kleur te geven.Saffraan wordt voor de verfijnde smaak en gele kleur gebruikt in pilau, biryani, zoetigheden, puddingen en cakes.Een saffraanoplossing om te kleuren: doe een plukje in een plastic zakje en plet dit met een deegrol; of neem de vijzel. Doe het in een kopje en giet de vereiste hoeveelheid heet water of melk erover. Laat 10 minuten staan en roer goed om. Gebruik voor een flinke pluk 50-85 ml water of melk

Fijn volkorenmeel dat wordt gebruikt om brood te bakken

channa dal zijn één van India’s populairste en veelzijdigste peulvruchten. Ze worden ook gemalen tot fijn meel, bekend als besan.

deze ongerezen broodsoort wordt gemaakt van ata of chapattimeel, een grof volkorenmeel

zijn zowel vers, gedroogd als gemalen verkrijgbaar in allerlei kleuren en vurigheidsgraden. Vooral de pitjes zijn heet; verwijder ze eventueel. Snijd verse chilipepers met een vlijmscherp mes; blijf intussen met de handen van neus, ogen en slijmvliezen, want het sap brandt behoorlijk; was snijplank, mes en handen daarna heel goed af

geklaarde boter. Kan men zonder verbranden tot hogere temperatuur verhitten dan boter en de meeste soorten olie; wordt alom gebruikt in de Indiase keuken. De beste ghee maakt men van ongezouten boter. Er is ook een plantaardige ghee verkrijgbaar.Voor ± 200 gr ghee: laat 250 gr boter in een steelpan smelten. Laat zacht verder koken tot de boter helder wordt en een wit bezinksel op de bodem resteert. Neem de pan van het vuur, schep alle schuim af en laat afkoelen. Giet de heldere olie af en zeef desgewenst. Gooi het bezinksel weg of voeg dit als smaakmaker aan curry’s toe

de schil van de guave varieert van geel tot purper en het vruchtvlees van groen tot rose. Zowel vers (grote supermarkt of delicatessenzaak) als op siroop in blik verkrijgbaar

er zijn twee soorten: groot en klein. De grote heeft zwarte peulen en zaden. De zaden van de kleine groene zijn smakelijk en aromatisch en worden vooral gebruikt voor Indiaas snoepgoed, pilou en biryani. De grote soort wordt zelden voor pudding gebruikt, maar beide soorten zijn hoofdingrediënt voor het maken van garam masala. Tenzij anders aangegeven, wordt kardemom altijd in zijn geheel gebruikt, dus met peul en al gemalen. Gemalen kardemom is verkrijgbaar bij Surinaamse, Chinees-Indonesische en andere Aziatische winkels

wordt vaak gebruikt in groentecuries. Ziet er knobbelig en rimpelig uit en is vaak zowel vers als in blik verkrijgbaar

het groene blad van een boom uit India, Pakistan en Sri Lanka wordt gebruikt voor het op smaak brengen van gerechten en wordt na bereiding verwijderd. Vers en gedroogd verkrijgbaar

zowel vruchtvlees als kokosmelk worden veelvuldig in de Indiase keuken gebruikt. Een verse kokosnoot moet zwaar aanvoelen en flink klotsen. Het ‘oog’ moet droog zijn, zonder schimmel. Na het openmaken kan men het vruchtvlees wegbreken. Het heldere sap is geen kokosmelk; er wordt niet mee gekookt, maar het is een verfrissende drank. Voor 5 dl kokosmelk en -room: doe 250 gr ongezoete gedroogde kokos in een keukenmachine of blender, giet er 5 dl kokend water bij en draai 20-30 seconden. Giet alles in een kom en voeg nog eens 1 1/2 dl kokend water toe. Laat afkoelen, zeef dan door een fijne zeef (liefst met kaasdoek) en knijp de melk uit de kokos. Bewaar afgedekt in de koelkast; de crèmige room komt al snel bovendrijven en kan voor apart gebruik worden afgeroomd. Men kan kokosmelk echter ook kant-en-klaar kopen in blikjes, pakjes of ingedikt in blokken onder de naam coconut cream of santen.

het zaad lijkt op karwij, maar smaakt iets bitter. Wordt toegevoegd aan keriepoeders en garam masala. Hele zaden worden gebruikt in pilau, vegetarische curry en velerlei soorten chutney.

is in India bekend als dhania. De blaadjes worden het meest gebruikt naast zaad en poeder. Vers groen is eventueel te vervangen door peterselie, dat overigens anders smaakt. Dit kruid is echter makkelijk zelf te kweken en vaak op de markt verkrijgbaar.

Zijn te krijgen in verschillende vormen en kleuren. Worden veel gebruikt in de Indiase keuken.Er bestaan 3 populaire manieren om ze te bereiden. De meest geliefde manier is om ze te koken tot ze gaar zijn, af te gieten, fijn te maken en ze te mengen met kruiden, knoflook en boter. Linzen worden ook met andere ingrediënten gebruikt zoals groenten en rijst, zodat iedere korrel tot zijn recht komt. Bovendien worden ze in soepen, brood en vullingen gebruiktLoempiadeeg: Chinees deeg van rijstebloem, dat wordt gebruikt voor het maken van gefrituurde snacks

in India zuurt men het eten met plakken onrijpe groene mango, als er geen citroenen of tamarinde voorhanden zijn. Verse onrijpe mango wordt in plakken gesneden, ontpit, in de zon gedroogd en vermalen; is onder andere een redelijke vervanging voor tamarindemoes.

in India gebruikt men zo’n 60 soorten gedroogde bonen, erwten en linzen. De populairste zijn: gewone en zwarte splitkikkererwten, zwarte ogenbonen en rode en gele linzen. Men moet peulvruchten altijd enkele keren in vers water spoelen; een nacht voorweken verkort de kooktijd meestal met de helft. Met zout gekookt worden ze al gauw te hard, dus voeg dit pas aan het eind van de kooktijd toe. Bijzondere soorten zijn verkrijgbaar in reformwinkels, speciaalzaken en Aziatische en Surinaamse toko’s

is zonder meer het basisvoedsel in India en het Oosten. Gewone langkorrelrijst, zoals patna, wordt het meest gebruikt. De duurste en lekkerste is aromatische rijst zoals basmati en (Thaise) pondan.

is verkrijgbaar bij de drogist en de Surinaamse toko. Verleent een teer aroma aan vele Indiase schotels. Roze-essence is veel duurder.

de zaden van deze Indiase peulvrucht worden meestal als linzen verkocht. Van het meel worden vaak pappadums gebakken.

wordt in veel zoete Indiase recepten gebruikt als vervanging voor khoc (gecondenseerde, zacht ingekookte melk). Te vervangen door babymelkpoeder, niet door magere melkpoeder.

IdiyappamHet prepareren van pasta-achtige slierten voordat de Idiyappam wordt gekooktIdiyappam is een ontbijtgerecht dat populair is in de deelstaten Kerala en Tamil Nadu, beide in de zuidelijke punt van India.Het wordt ook wel noolappam genoemd, dat van het Tamil en Malayalam voor snaar (nool) afkomstig is en een verwijzing naar de vorm is. Idiyappam wordt gemaakt van rijstbloem, zout en water en wordt gezien als een van de meer eenvoudige vormen van ontbijt in die regio.Idiyappam wordt gemaakt door met een lepel rijstbloem, heet water, ghee en zout te mengen. Hierna wordt het gekneed waardoor er een deegmassa ontstaat. Vervolgens wordt er een speciale idiyappam-pers of -zeef gebruikt om er slierten van te maken. In India wordt het gerecht soms eerst op bananenschillen geperst, maar ook wel direct op een bord. Hierna wordt het gedurende vijf tot tien minuten gekookt, waarbij er soms een kokosnoot in de pan wordt meegekookt voor de smaak.

ThalisThalis wordt vaak geserveerd in een platte, metalen bord met kleine metalen kommetjes, maar soms ook in een bananenblad. Wanneer je een thalis in India hebt besteld is het goed mogelijk dat de ober rijst en de kommetjes blijft aanvullen.Een thalis kan aparte groenteschotels (met linzen en/of peulvruchten) bevatten, brood (chappati's of naan) en/of rijst, yoghurtdip (raita), chutneys, tafelzuren en pappadums (platte, gefrituurde cracker van linzenbloem).Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Thalis"

Curry (gerecht)Geroosterde eend curry uit Thailand.Curry is de omschrijving van een groot aantal gekruide gerechten die vooral voorkomen in de Indiase keuken, maar ook in veel andere Aziatische landen. In de 18e eeuw werd het concept van curry ook naar Europa gebracht door Britse kolonisten.

Kip TandooriKip Tandoori is een gerecht met kippenpoten, gemarineerd in Tandoorisaus. Na het marineren worden deze samen met veel ui in een oven gebakken of gegrild. Het geheel wordt vervolgens geserveerd met rijst. Goede Kip Tandoori is krokant aan de buitenkant en zacht van binnen. Het gerecht zou in de eerste helft van de 20e eeuw bedacht zijn door een kok in Pesjawar. Nadat de man na de deling van India naar Delhi verhuisde zou het een plaats hebben gekregen in de Indiase keuken.

groenten met kruiden in deeg, in een driehoekige vorm gevouwen

groenten of vlees met kruiden in kikkererwtendeeg gedoopt, daarna gefrituurd

Zuid-Indiase versie van de Pakora: groenten of vlees een een jasje van kikkererwtendeeg, gefrituurd

heel dunne aan één zijde gebakken rijst-pannenkoek met vulling

ChutneyIn de landen van oorsprong wordt chutney meestal vers bereid, met wat er voor ingrediënten met een sterke smaak toevallig beschikbaar zijn. Zo een chutney bevat geen conserveermiddelen, omdat het direct na bereiding wordt gegeten.Aan een basis van een vruchtenpuree worden kruiden en smaakmakers toegevoegd zoals azijn, tamarinde, gember, mosterdzaad, knoflook, peper en ui. Ook worden wel kruiden, zoals fenegriek, koriander en komijn gebruikt. De chutney smaakt naast scherp vaak ook zoet door toegevoegde suiker, en zuur door azijn.Een chutney wordt gemaakt door de ingrediënten samen te stampen. Daarvoor wordt vaak een stenen vijzel gebruikt. In Europa en Noord-Amerika gebruikt men chutneys die langdurig kunnen worden bewaard. Daartoe worden er plantaardige olie, azijn of citroensap toegevoegd, evenals veel suiker. Zo wordt chutney op dezelfde manier houdbaar als jam.

een pittige heldere ochtend-groentesoep uit Zuid-India

KoftaKoofteh TabriziKofta is een wijdverbreid vleesgerecht. Varianten worden op de Balkan, in Turkije, Noord-Afrika het Midden-Oosten en in India gegeten. Het Perzische woord kūfta betekent vleesbal. Kort gezegd bestaat het gerecht dan ook uit vleesballen die ondergedompeld zijn in saus. De balletjes worden vooraf gestoofd, gebakken of gekookt voordat ze in de saus gaan. Soms wordt i.p.v. vlees ook vis of groente gebruikt. Ook kan het vlees rond een hardgekookt ei gerold worden.

Roti (gerecht) Roti is van oorsprong een Hindi en Urdu woord en is de algemene benaming voor alle vormen van brood in grote delen van India, Pakistan, geheel Indonesië en geheel Maleisië. Meer specifiek worden hiermee alleen de ongerezen platte Indiase broden bedoeld zoals de Indiase naan, alu paratha en chapati. In Thailand duidt roti meestal alleen de pannenkoek-achtige broodsoorten aan maar vaak ook de gerezen broden (afhankelijk met wie men spreekt) terwijl kanom paang ("kanom" betekent deegwaar en "paang" is afgeleid van het Franse woord "pain") alleen duidt op gerezen broden.

Isaac NewtonSir Isaac Newton (Woolsthorpe-by-Colsterworth, 4 januari 1643 – Kensington, 31 maart 1727) (Juliaanse kalender: 25 december 1642 – 20 maart 1727)[2] was een Engelse natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuurfilosoof, alchemist en theoloog.In de wiskunde ontdekte hij onder meer de differentiaalrekening en de integraalrekening (met Leibniz) en verder het Binomium van Newton en benaderingsmethoden.In zijn hoofdwerk Philosophiae Naturalis Principia Mathematica uit 1687 beschreef Newton onder andere de zwaartekracht en de drie wetten van Newton, waardoor hij de grondlegger van de klassieke mechanica werd.Op het gebied van optica schreef hij het standaardwerk Opticks, vond hij de Newton-telescoop uit en ontwikkelde hij een theorie over kleuren, gebaseerd op het prisma, dat van wit licht een zichtbaar spectrum maakt. Hij bestudeerde ook de geluidssnelheid.Volgens een peiling uit 2005 beschouwden leden van de Britse Royal Society Newton als de grootste geleerde in de hele geschiedenis van de wetenschap. Anders dan Albert Einstein was Newton naast theoreticus ook een briljant experimentator.http://nl.wikipedia.org/wiki/Isaac_NewtonDe grootste verdienste van Newton is zijn ontdekking dat gekleurd licht ontstaat door hetbreken van zonlicht en dat deze kleuren licht samen weer wit licht maken. Hij heeft analoogaan de toonladder 7 kleuren benoemd als echte kleuren; kleuren die je met een prisma nietverder uiteen kan breken.In de tijd dat Newton leefde, was de golftheorie van licht nog niet bekend. Newton zag lichtals een constante stroom deeltjes. Toen hij prisma’s gebruikte om te laten zien hoe zonlicht inverschillende kleuren uiteenbreekt, viel het hem al vrij snel op dat verschillende kleuren lichtverschillende kanten op bogen. Door dit op te merken heeft hij een voorzet gegeven voor degolftheorie, die dan ook niet lang daarna door Huygens werd uitgewerkt. Young heeft hieraannog toegevoegd dat het oog gevoelig is voor drie brede golflengtes, die het zichtbarespectrum beslaan.Het eerste fragmentje dat ik heb bijgesloten, laat Newtons interesse in de verschillendevlamkleuren van een aantal stoffen zien. Het leuke is dat in het begin van deze eeuwMendellejew door de analyse van de verschillende vlamkleuren van de elementen het bestaanvan het elektron heeft kunnen aantonen en, hieruit afgeleid, het periodieke systeem van deelementen, waaruit de chemische eigenschappen van elementen zijn te begrijpen.Het tweede deel laat zien, hoe Newton ziet hoe de verschillende kleuren lichtstralenverschillend afbuigen, maar er geen verklaring voor heeft.De laatste pagina laat zien welke vragen Newton zich nog stelt. Newton blijkt net zo'nzolderkamerknutselaar te zijn als de gemiddelde kunstenaar. Zijn teksten zijn ook goedleesbaar en zeker niet heilig.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Johann Wolfgang von GoetheJohann Wolfgang von Goethe (JWG) (spreek uit als: [ˈgøːtə]?) (Frankfurt am Main, 28 augustus 1749 – Weimar, 22 maart 1832) was een Duits wetenschapper, toneelschrijver, romanschrijver, filosoof, dichter, natuuronderzoeker en staatsman. Goethe was de schrijver van onder meer Faust, Die Leiden des jungen Werther en Zur Farbenlehre. In 1782 werd hij in de adelstand verheven.http://nl.wikipedia.org/wiki/GoetheOver de kleurtheorie die hij geschreven heeft Goethe later in zijn leven spijt gekregen. Hij isaanvankelijk geschreven als reactie de teksten van Newton, die volgens Goethe tewetenschappelijk waren. Hij vond dat deze strijdden met de algemene ervaring. Hierop heefthij zijn kleurtheorie gebaseerd. Zijn ervaring is een culturele ervaring. Door hem wordt onsgeleerd dat blauw koud is en rood warm. Andere culturen hebben een andere beleving en ookin onze cultuur zijn evenveel bewijzen van het tegendeel te vinden (bijvoorbeeld Coca-Cola,tropische zeeen etc.). Ook in de jaren 60 en ver daarna zijn de opmerkingen van Goetheverkeerd begrepen met vergaande gevolgen. Goethe noemt de kleuren die ons oog kan ziensubjectieve kleuren. Hiermee heeft hij nooit bedoeld dat iedereen daarmee iets willekeurigsziet, maar dat je pas kleur kunt zien als het oog, het subjekt, in staat is om die kleur te zien.Sinds deze misvatting in zwang raakte worden veel discussies over kleur doodgeslagen metde opmerking; hoe weet ik hoe jij kleur ziet?; hier valt niet over te praten. Goethe heeft ditniet zo bedoeld en ook wetenschappelijk is vast komen te staan dat gezonde mensen hetzelfdezien, met maximaal 1% verschil, dus als je een kleurentrap maakt van zwart naar wit vanhonderd stappen, dan dus maximaal 1 stap en dat is erg weinig.Toch is Goethe vanuit historisch perspectief erg belangrijk, omdat het denken over kleur voorhet eerst weer de nadruk legde op het oog als zelfstandige factor bij het zien. Hierna is hetoog en later ook de hersenen het belangrijkste onderzoeksgebied geworden.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Het oog.Het oog bezit 3 soorten kegeltjes die gevoelig zijn voor kleur en staafjes die gevoelig zijnvoor licht en donker, lichtintensiteit. De gevoeligheden van de kegeltjes overlappen elkaar enbeslaan het zichtbare spectrum van rood licht tot aan ultraviolet licht. Een kegeltje is gevoeligvoor rood, een voor groen en een voor blauw licht, analoog aan de theorie voor licht. Als jewil zien hoe je met deze drie kleuren licht alle kleuren kunt maken, moet je heel dichtbij naarje TV kijken. De meeste fotonen die van de zon het aardoppervlak bereiken bezitten eenfrequentie tussen de 400 en 700 nanometer; precies tussen rood en ultraviolet. Het lijkt er dusop dat ons oog gemaakt is om het meest voorkomende licht ook te kunnen zien.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

De hersenen.De signalen van de kegeltjes en staafjes worden in groepjes bijeengebracht en dan wordenkleurbalansen gemaakt; een geel-blauw, een rood-groen en een zwart-wit balans. Daarnaworden deze signalen weer gekoppeld aan de uitkomsten van andere cellen en deze'gemiddelden' worden naar een specifiek hersengebiedje gebracht. Bijvoorbeeld als onderdeelvan het ruimtelijk beeld of als onderdeel van een gebied dat scant op beweging.Bij het kleurenzien spelen verder nog; reacties van het oog op kleur (o.a. correctie,verblinding, nabeeld) en de hersenen (constructie van een beeld, lezen en beoordelen van eenbeeld). De informatie uit de hersenen bepaalt weer wat we zien, ze voeren naderhandcorrecties uit en ze bepalen zeker ook waar we naar kijken; onze focus. Er is dus feedbacktussen de hersenen en de ogen. Dit zijn neutrale processen als gewenning aan bijvoorbeeldTL-licht, maar ook culturele processen. Zoals modekleuren, die dan ook weer een reactieoproepen omdat we de oude kleuren nu wel weer gezien hebben.Verder bezitten de hersenen dus veel verschillende gebiedjes die specifieke dingen herkennen.Gebiedjes voor verschillende vormen, voor specifieke kleuren, voor verschillende vormenvan contrasten, hoeveelheden beeldvormen, beweging, gezichtsherkenning etc. etc. Iedereenheeft zijn voorkeursgebiedjes, dingen die hij goed herkent. Er zijn grote verschillen inruimtelijk inzicht etc. tussen mensen onderling.De interactie tussen al deze onderdelen die van belang zijn voor het zien, zijn voor een grootdeel ononderzocht. Toch heb je het gevoel dat je oog een realistische kamera is; uit al dezeinformatie, die ook nog eens is verzameld door de informatie van oogcellen te verbinden,ontstaat voor je gevoel een realistisch beeld. En gezonde mensen zien ook voor 99% hetzelfde.de grote verschillen ontstaan bij het individuele en focuspunt, waardoor ook weer individuelefavoriete hersengebieden worden gestimuleerd, waardoor in de loop van de tijd een eigenmanier van kijken ontstaat en een eigen esthetiek.http://www.colourtechnology.eu/2008/upload/file/kleurreader%5B1%5D.pdf

Een djellaba (ar: جلابة) is een lang, losvallend gewaad met lange mouwen en vaak een soort capuchon. Het wordt tot op de enkels gedragen en heeft meestal een neutrale kleur. Het wordt met name in Marokko (Noord-Afrika) door mannen gedragen. Het is traditionele kleding voor Marokkanen.

Een typische Marokkaanse schoudertas voor mannen is de choukara. Hij wordt zowel gedragen op het platteland als in de stad. De tas is versierd met stempelafdrukken, geborduurde motieven en fijne gekleurde reepjes leer. Het touw waarmee hij wordt gedragen is meestal gemaakt van zijde. http://www.pienternet.be/marokko/images/m6.jpg

HijabMuurschildering in Susa. De tekst luidt: "A woman modestly dressed is a pearl in its shell" (Een bescheiden geklede vrouw is een parel in zijn schelp)Hidjab of ħijāb (حجاب), bekend als een islamitisch hoofddoekje, betekent in het Arabisch "bedekken" (werkwoord) en is gebaseerd op het woord حجب (ħajaba) dat "zich sluieren, zich bedekken, verbergen of dekking zoeken" betekent. Het woord gebruikt in de Koran voor hoofddoek of gezichtsluier is khimār (خمار).In sommige Arabische en westerse landen refereert het woord hidjab aan het bedekken van het hoofd en lichaam, maar voor Islamitische geleerden heeft de hidjab een bredere betekenis in de zin van zedelijk, kuis, behoudend of fatsoenlijk. De hidjab geldt dus, in tegenstelling tot het algemene Westerse idee, ook voor mannen: zo is het bijvoorbeeld in Iran voor mannen niet toegestaan korte broeken te dragen in de openbare ruimte. Op het voetbalveld mag dit dan weer wel, waardoor er in principe geen vrouwen aanwezig kunnen zijn bij voetbalwedstrijden.http://nl.wikipedia.org/wiki/Hijab

Salwar kameez Salwar kameez gedragen in Jaipur, India. Een Salwar kameez is een kledingstuk dat wordt gedragen door moslima's, hindoestaanse en sikh vrouwen in zuid-Centraal-Azië, met name in Pakistan en India.Het is een elegant soort pyjamapak met een jurk tot op de knieën of de dijen, die gedragen wordt over een broek die tot op de enkels loopt. Ze zijn er in verschillende stijlen en er worden meestal mooie stiksels opgeborduurd met vele kleuren. De kameez (ook kamiz) wordt vaak gedragen met een zwierige sjaal (Dupatta). http://nl.wikipedia.org/wiki/Salwar_kameez

Sari (traditioneel kostuum) Indiase vrouwen in sari Indiase bruid in sari met sluier, diadeem en bruidsboeket, ook de moeder draagt een sari. De sari is het bekendste kledingstuk uit India dat door vrouwen wordt gedragen.Een sari is een lap stof van vijf tot zeven meter lang en één meter breed die de vrouwen na enige oefening om zich heen slaan. Onder een sari wordt een onderrok (petticoat) en een kort bloesje (choli) in bijbehorende kleuren gedragen. De sari wordt rond de heupen geslagen en in de petticoat gestopt. Daarna wordt hij nog eenmaal rond het lichaam gedraaid en over één schouder geslagen. Het deel dat over de schouder hangt is vaak apart bewerkt en heet pallu.De sari is vaak van katoen maar op een feest of bruiloft is hij ook wel van het duurdere zijde. De sari’s worden tegenwoordig ook steeds vaker van kunststof gemaakt omdat dat goedkoop te produceren is en qua uitstraling soms veel op zijde lijkt. Daarom kan men bij de aanschaf van een zijden sari de brandproef uitvoeren om de echtheid vast te stellen.De meeste sari’s zijn van een mooie stof met verschillende patronen erin geweven. Armere vrouwen hebben een kortere sari van minder mooie stof en gedrukte patronen. De kortere sari knopen ze meestal alleen om de heupen omdat hij anders te kort is.Sari’s worden vaak in speciale winkels verkocht waar alleen sari’s te koop zijn.http://nl.wikipedia.org/wiki/Sari_(traditioneel_kostuum)

Ghagra CholiGhagra Choli, ook wel lehenga choli genoemd is een traditionele Indiase klederdracht, die gedragen wordt in de deelstaten Gujarat en Rajastan. De dracht bestaat uit een strak aansluitend, rijk geborduurd topje dat - al dan niet met mouwtjes - tot boven de navel reikt. Er hoort een lange rok bij en een ragdunne stola die hals, hoofd of borst kan bedekken. Het geheel is zeer kleurig. De topjes zijn vaak van patchwork gemaakt waarin veel spiegeltjes zijn verwerkt. Soms staan ze stijf van het gouddraad.Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Ghagra_Choli"

DhotiDhoti is een kledingstuk voor hindoe mannen uit India.Een Dothi is een witte lap stof die de mannen om hun taille knopen en die reikt tot aan hun enkels. Soms wordt de stof door de benen omhoog getrokken en achter in de boord gestopt. De Dothi lijkt dan wel een beetje op een pofbroek. Als de Dothi gekleurd is noem je het een Longhi. Mahatma Gandhi droeg bij publieke optredens altijd een dhoti. http://nl.wikipedia.org/wiki/Dhoti

KurtaDe kurta is een lang overhemd door mannen in India wordt gedragen.http://nl.wikipedia.org/wiki/Kurta

Een woestijndorp noemt men ook wel een 'ksar'. Een ksar lijkt op een kasbah maar is kleiner en heeft minder verdiepingen. Naar buiten toe is het dorp afgesloten door hoge muren. Door deze manier van bouwen konden de bewoners zich vroeger goed beschermen tegen woestijnrovers.

Apennijns Schiereiland Satellietfoto uit 2003.Het Apennijns Schiereiland is een van de grootste schiereilanden van Europa. Het is genoemd naar de Apennijnen, het gebergte dat er de ruggengraat van vormt. Het is ook bekend als het Italiaans Schiereiland, naar het land dat het geheel in beslag neemt, afgezien van San Marino en Vaticaanstad, twee kleine, onafhankelijke enclaves die er ook op liggen. Naar zijn vorm heeft het schiereiland de bijnaam de laars van Italië (Italiaans: lo stivale), met Calabrië als de "punt" en Apulië als de "hak". In archaïsche context spreekt men ook wel van het Italische Schiereiland.Ten zuidwesten van het schiereiland bevindt zich de Tyrreense Zee, ten noordoosten de Adriatische Zee en ten zuidoosten de Ionische Zee, die alle deel uitmaken van de Middellandse Zee. De Povlakte vormt de noordelijke begrenzing.Het Apennijns Schiereiland omvat de regio's Toscane, Marche, Latium, Umbrië, Abruzzen, Molise, Campanië, Basilicata, Apulië en Calabrië. Het heeft een oppervlakte van ongeveer 130.000 km² (43% van de oppervlakte van Italië) en heeft ongeveer 25 miljoen inwoners (42% van de Italiaanse bevolking).Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Apennijns_Schiereiland"